Miriam L’Herminez
Laten we in gesprek blijven met elkaar
Ze werkte vijftien jaar als arts, tien jaar als beleidsmaker en nu ook alweer tien jaar fulltime voor de kunst. Zelf ziet Miriam L’Herminez duidelijk de rode draad: een niet aflatende zoektocht naar verbinding. Die zoektocht vormt het hart van haar werk. In dit interview: wanneer klopt het?
Ja, wanneer klopt het? De lijn tussen te weinig en te veel is soms letterlijk zo dun als een draad. Miriam L’Herminez herinnert zich nog de eerste silhouetten die ze maakte: beeltenissen van vrouwen met kleurige hoofddoeken genaaid op ragfijne tule. Ze verwierf faam met het resultaat.
In de bijna abstracte elegantie van het werk is een behoedzaam proces van wegscheuren nog duidelijk in de randen terug te zien. ‘Ik had de gezichten in eerste instantie weergegeven,’ vertelt de kunstenares, ‘maar ik voelde: dit is het niet, het is tegelijk te veel en te weinig. Een huidskleur, ogen, expressie… die zeggen al zoveel over iemand. Het beeld was te veel ingevuld, er was te weinig ruimte voor verbeelding. Toen ben ik stukje voor stukje weg gaan halen.’