Hella de Jonge

Hella de Jonge – Nederland – Schilderen

– uit het boek zoektocht naar heden en verleden van Hella de Jonge-

“Is schilderen therapie voor je?” was een terugkerende vraag bij mensen die bij mij in het mijn alterlier kwamen kijken.
“Nee, het is werk”, beweerde ik.
Kon ik deze vraag wel beantwoorden? Kan ik van mezelf zeggen wat ik aan het doen ben?
Ik doe maar wat. En ook weer niet. Ik doe wat ik moet doen vanuit een innerlijke noodzaak. Is dat therapie of werk?
Het is mijn leven. Mijn werk ik mijn leven. Strijden, vechten, knokken, dansen, stilstaan, ademhalen.
Hella de volhardende.

“Waarom wil je eigenlijk exposeren”? Was de volgende vraag.
Om te communiceren, te delen, vast te leggen wat ik zie, voel en weet.

“Jouw thema’s dragen zoveel dramatiek in zich. Ik vind de onderwerpen heel verdrietig.
Daar moet ik van huilen”. Natuurlijk is het om te huilen. Maar dat hoeft niet. Mij doet het goed. Het geeft moed. Ik laat me ook door het tragische inspireren. Het Oekraïense meisje, het jongentje in de box, ieder boek dat ik lees, elke film die ik zie kan me nieuwe inzichten bieden. Bijvoorbeeld De Keuze van de psychologe Edith Eger, waarvan ik leerde hoe belangrijk het is om te kiezen tussen slachtoffer blijven of uit de rol stappen. Dat blijft ingewikkeld, omdat de slachtofferrol veilig lijkt en je moet knokken om daarvan los te komen.

Ik kijk naar de wereld en ik schilder.

Het waren de kwast, de viool, de klei en naald en draad die mij rust en geluk hebben gebracht. En dat gun ik iedereen.

www.helladejonge.nl