Geralda Odinot

‘Daar waar niemand is, wil ik zijn’

Zolang ik me kan herinneren draag ik kleine steentjes in mijn jaszak—gevonden op plekken waar stilte hing en tijd voelbaar werd. Ze herinneren me eraan dat ik slechts voorbijganger ben, nietig in het licht van een aarde die altijd beweegt.

Mijn werk onderzoekt de relatie tussen tijd, landschap en menselijke aanwezigheid.
Ik ben gefascineerd door natuurlijke processen die zich afspelen op verschillende tijdschalen: de trage erosie van rotsen, het eindeloze stromen van water, het stuiven door de wind. Veranderingen die cyclisch én onomkeerbaar zijn—en zo de spanning belichamen tussen vergankelijkheid en tijdloosheid.

Voor mijn fotografie zoek ik leegte. Niet om te ontsnappen, maar omdat ik me daar verbonden voel met iets dat groter is dan wij. Buiten het rumoer van de moderne wereld is de aarde er gewoon. In die uitgestrektheid voel ik me nietig—en juist in die nietigheid vind ik rust.

Ik werk analoog en digitaal, met een sterke voorkeur voor zwart-wit. Door kleur weg te nemen, blijft de essentie over: vorm, structuur en contrast.

Mijn pad begon aan het Grafisch Lyceum in Utrecht. Hoewel ik kort in de grafische industrie werkte, bracht het leven mij elders. Ik promoveerde in de rechtspsychologie en werkte als academicus.  Recent heb ik een ommezwaai gemaakt; ik verliet de wetenschap en koos voor het kunstenaarschap – niet om antwoorden te vinden, maar om vragen te blijven stellen, in beelden in plaats van woorden.